امام صادق علیه السلام فرمودند:
مَنْ أَنْشَدَ فی الْحُسَیْنِ علیه السلام شِعْرا فَبَکی وَأَبْکی عَشَرَهً کُتِبَتْ لَهُمُ الْجَنَّهُ، وَمَنْ أَنْشَدَ فِی الْحُسَیْنِ علیه السلام شِعْرا فَبَکی وَأَبْکی خَمْسَهً کُتِبَتْ لَهُمُ الْجَنَّهُ وَمَنْ أَنْشَدَ فِی الْحُسَیْنِ علیه السلام شِعْرا فَبَکی وَأَبْکی واحِدا کُتِبَتْ لَهُما الْجَنَّهُ وَمَنْ ذُکِرَ الْحُسَیْنُ علیه السلام عِنْدَهُ فَخَرَجَ مِنْ عَیْنَیْهِ مِقْدارَ جَناحِ ذُبابَهٍ کانَ ثَوابُهُ عَلَی اللّه ِ عَزَّ وَجَلَّ وَلَمْ یَرْضَ لَهُ بِدُونِ الْجَنَّهِ؛

کسی که درباره امام حسین علیه السلام شعری بسراید، گریه کند و ده نفر را بگریاند، برای همه آنان بهشت خواهد بود و هر که شعری درباره حسین علیه السلام بسراید و گریه کند و پنج نفر را بگریاند، نوشته می شود برای آنان بهشت و کسی که شعری درباره حسین علیه السلام بسراید و یک نفر را بگریاند برای آن دو بهشت را می نویسند و کسی که امام حسین علیه السلام را نزد او یاد کنند و به اندازه بال مگسی از چشمان او اشک جاری شود ثواب او بر عهده خدای عزیز و جلیل است و برای او راضی نمی شود به غیر از بهشت.
ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ص84.